«Στην Ελλάδα ο μεζές είναι κοινωνικότητα, χαλαρή διάθεση, αποφόρτιση, ρυθμός: δεν τρώμε για να χορτάσουμε, αφήνουμε σιγά-σιγά το αλκοόλ να ενθαρρύνει την επικοινωνία, την εξομολόγηση, παρατείνουμε την καλή ατμόσφαιρα τσιμπολογώντας όλοι από το ίδιο πιατάκι», μου λέει η Ελένη Ψυχούλη σε μια συζήτηση που κάναμε για το ethnos.gr περιγράφοντας με συνοπτική ακρίβεια τους λόγους που πολλοί και πολλές εξ ημών αγαπούμε τη μεζεδοκουλτούρα της χώρας μας.

Με αφορμή την κυκλοφορία του έξω-καρδιά βιβλίου της My Greek Meze στην ελληνική γλώσσα, βιβλίο το οποίο η αγαπημένη δημοσιογράφος γεύσης, σεφ και φανατική της ελληνικής κουζίνας συνέγραψε με την Ιωάννα Παυλάκη, κουβεντιάσαμε περί μεζέδων και άλλων τινών.

Η ευλογημένη χαρά του μεζέ

«Ο μεζές επιτρέπει τα πάντα και δεν έχει σαβουάρ βιβρ» λέει η Ελένη και ίσως από εκεί να πηγάζει η αδυναμία που του έχουμε. «Μπορείς να φας με τα χέρια, να λερωθείς, να μην φοράς τα καλά σου… Η μεζεδοκατάσταση μπορεί εκ του προχείρου και ξαφνικά να στηθεί οπουδήποτε: στο πεζοδρόμιο, στην παραλία, στο χαμηλό τραπέζι του σαλονιού, στο μπαλκόνι και την αυλή. Μια ευλογημένη χαρά που μπορεί να προκύψει από το πουθενά, χωρίς ιδιαίτερα καλέσματα, μαγειρέματα και προγραμματισμό».

Έχουν συνταγή οι μεζέδες;

Κάπου εδώ γεννάται το ερώτημα αν ο μεζές είναι μπινελικάκι που μπορεί να καταναλωθεί άμεσα, ωμό, ή κάτι ζεστό που έχει τη συνταγή του και προϋποθέτει μαγείρεμα. «Φυσικά και υπάρχει μεζές που μαγειρεύεται», λέει η Ελένη Ψυχούλη, διευκρινίζοντας ωστόσο πως τα πράγματα παραμένουν πάντα απλά, με τεχνικές εύκολες.
«Υπάρχει και ο αυτοσχέδιος μεζές: μια ντομάτα κομμένη τριαντάφυλλο, μια κονσέρβα σαρδέλες, ελιές, λίγο τυράκι, ένα αβγό κομμένο στη μέση».

Η ίδια προτιμά τους μεζέδες από το φαγητό γιατί έχουν έκπληξη, ποικιλία και «είναι ωραίο να μην τον αποκαλύπτεις από την αρχή, αλλά να τους σερβίρεις σιγά-σιγά», όπως προσθέτει και συμπληρώνει: «Πάντα ξεκινάμε από τα απλά και κλείνουμε με κάτι πιο μαγειρεμένο. Φυσικά όλα αυτά δεν έχουν νόημα χωρίς το τσίπουρο, την μπίρα, ένα κρασάκι»!

Ποιος μεζές με ποιο ποτό

«Η μπίρα αγαπά τον πιο στιβαρό μεζέ, το αλλαντικό, το λουκάνικο, την πατάτα, τα όσπρια, τα τυριά. Το κρασί απεχθάνεται την οξύτητα, άρα δεν θέλει τίποτα με λεμόνι ή ξίδι, το τσίπουρο ή το ούζο παντρεύονται ιδανικά με τη θάλασσα και ταιριάζουν με τις οξύτητες, όπως τα τουρσιά, λάχανο με ξύδι, λεμονάτα όστρακα», αναφέρει η Ελένη Ψυχούλη μην παραλείποντας να σημειώσει τις ξεχωριστές γεύσεις που γεννά η γαστρονομική κουλτούρα κάθε τόπου, αποτέλεσμα της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας και των υλικών που καλείται να διαχειριστεί.
«Κάθε περιοχή έχει τις δικές της συνήθειες ανάλογα με τα προϊόντα που παράγει. Εμείς στο Βόλο δεν μπορούμε να διανοηθούμε το τσίπουρο χωρίς ψαρικά. Στη Θεσσαλία, πάλι, το πίνουν με κρεατικά, αφού δεν έχουν κοντά τους θάλασσα. Και αυτό είναι το ενδιαφέρον της τσιπουροκατάστασης. Όπου και να ταξιδέψεις θα δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό».

65 πιατάκια γεμάτα γεύση και αγάπη σε ένα βιβλίο

Σχετικά με το My Greek Meze Ελένη, λέει η Ελένη Ψυχούλη: «Είναι ένα βιβλίο που έκανα με την Ιωάννα Παυλάκη και ήταν δική της έμπνευση. Εδώ και κάποια χρόνια η Ιωάννα, που έχει μακροχρόνια εμπειρία στο χώρο των εκδόσεων, δημιούργησε μια καταπληκτική σειρά, που αφορά τον Έλληνα αλλά και όλους τους ξένους, τη σειρά My Greek. Στην ίδια σειρά με τον “Μεζέ” υπάρχει η “Ταβέρνα”, το ελληνικό “Βίγκαν”, τώρα ετοιμάζονται και τα “Γλυκά”. Βιβλία πανέμορφα, γεμάτα χρώμα, προσιτά, που συγκεντρώνουν με νέα ματιά τα καλύτερα της ελληνικής παράδοσης».

Στο My Greek Meze των εκδόσεων Πεδίο βρίσκεις τις πιο νόστιμες και γνωστές συνταγές μεζέδων που απολαμβάνουμε στη χώρα μας, είναι σαν ένα άλμπουμ της Ελλάδας. Έχει τη ζεστασιά του ήλιου, τη χαλαρότητα των διακοπών, το χαμόγελο των νησιών, τη σοφία και τη γεύση της παράδοσης, τη μυρωδιά του γλυκάνισου, το χρώμα του αμπελιού. Περιέχει 65 αυθεντικές απλές συνταγές, καμωμένες με καθημερινά υλικά που βρίσκουμε παντού και με πανεύκολες τεχνικές για όλους, αφού η «κουζίνα του φτωχού» είναι η πιο πλούσια του κόσμου.

ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ethnos.gr