Δεν περνάει επέτειος 25ης Μαρτίου που να μη μνημονεύουμε με τους κολλητούς αυτή την ατάκα!
Δεν περνάει επέτειος 25ης Μαρτίου που να μη μνημονεύουμε με τους κολλητούς αυτή την ατάκα! Ειπώθηκε κάποτε σε τηλεπαιχνίδι στο οποίο μια νεαρά ονόματι Φρόσω προσπαθούσε να εκμαιεύσει από την αδελφή της Βούλα τη λέξη βακαλάος, λαϊκιστί μπακαλιάρος, χωρίς να αναφερθεί σε σχετικές λέξεις όπως ψάρι, σκορδαλιά, Ευαγγελισμός και τα τοιαύτα.
Ήταν το ανεπανάληπτο τηλεπαιχνίδι της ελληνικής τηλεόρασης με τίτλο «Ρουκ-Ζουκ». Το παρουσίαζε, μεσούσης της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, μια παρουσιάστρια, που θα θυμούνται όλοι οι φαντάροι της ελληνικής επικράτειας, καθώς οι εμπνευσμένοι καραβανάδες κάπου μεταξύ του εκπαιδευτικότατου συνθήματος «Φωτιά, φωτιά στα μπούτια τα καυτά» και του ακόμη εκπαιδευτικότερου «Περπατώ εις το δάσος και βλέπω ζώα ήμερα, μάλλον απολύομαι του άγιου λούτσου ανήμερα» πρότειναν το κάτωθι σαφώς ευγενέστερο «Μ’ αρέσει, μ’ αρέσει η Μαίρη Μηλιαρέση!». Και μη μου αρχίσετε τις ντροπές και τις ευαισθησίες γιατί είμαι σίγουρος ότι καμιά σας δεν φαντασι- ώνεται ένα ναύτη να τρέχει άνευ μπλούζας στο κέντρο εκπαίδευσης φωνάζοντας «μια βάρκα ήταν μόνη της σε θάλασσα γαλάζια κι ήτανε κι ένας γλάρος με ολόλευκα φτερά» σαν άλλη Αλίκη!
Και επανέρχομαι στη θεία Βαγγελίτσα, την οποία ανενδοίαστα εξέθεσαν οι γαϊδούρες οι ανιψιές της, χωρίς να υπολογίζουν ότι κάποιος, προφανώς με όχι σώας τας φρένας, δεκαπέντε χρόνια αργότερα θα τις διασύρει σε μια στήλη που διαβάζουν 180.000 ανα- γνώστες (ακόμη δε μπορώ να το πιστέψω), χώρια οι λαθραναγνώστες και οι παράνομες φωτοτυπίες. Αγαπητές Ελληνίδες θείες, καθότι πεθαίνω για κροκέτες τηγανιτού βακαλάου με σκορδαλιά, είμαι ανοιχτός σε σχετικές προσκλήσεις γευσιγνωσίας! Αν πάλι επιλέξετε να τις στείλετε με ταπεράκι στη διεύθυνση του εντύπου, παρακαλείσθε να αναγράψετε και τον ακριβή αριθμό των κροκετών, καθώς οι παροικούντες το έντυπο δε θα αφήσουν ούτε λέπι για μένα!
Από τη μια, λοιπόν, το all time classic ταπεινό ψαράκι και από την άλλη οι νέοι guest star του τραπεζιού, π.χ. το κονφί. Έχουμε τρελαθεί όλοι ξαφνικά με το κονφί, ενώ μέχρι πέρυσι δεν μπορούσαμε να το ξε- χωρίσουμε από το κομφετί. Άσε που κάποιοι, παρά τις αμέτρητες ώρες Λαζάρου, Όλιβερ, Ψυχούλη, Βέφας, Σκαρμούτσου, Λουκάκου και Μπαρμπαρίγου, ούτε φέτος μπορούμε να το ξεχωρίσουμε! (Τρέμω το βλέμμα που θα πέσει πάνω μου την ημέρα της πληρωμής, λόγω της θλιβερής αυτής αποκάλυψης και εν γένει της ανεπίδεκτης στάσης μου να απο- στηθίσω τις συνταγές της Κωνσταντίνας του εκάστοτε τεύχους!). Αν πάλι, αγαπημένη θεία Βαγγελίτσα, την έχεις δει κι εσύ πολίτης του κόσμου κι όσο να ’ναι ένα class το έχεις πια, αντί για μπακαλιάρο με σκορδαλιά μπορείς να καλέσεις τις ανιψιές για merluccius με βενετσιάνικη αλιάδα.
Μόλις αναφέρθηκα στο class, θυμήθηκα bistrot στα Εξάρχεια, ένα μεσημέρι Κυριακής, όπου ο Απόστολος πεινούσε και αναζήτησε στον κατάλογο τα σάντουιτς. Αντ’ αυτών το menu -δεν επρόκειτο εντέλει για έναν κοινό κατάλογο- περιέγραφε μια ποικιλία αμφίψω- μων. Μόλις συνήλθαμε από την παράκρουση γέλωτα και αφού ξυπνήσαμε την Ιωάννα που κοιμόταν στο διαμέρισμα πάνω από το αίθριο, παραγγείλαμε ένα αμφίψωμο λέσχης, ήτοι κλαμπ σάντουιτς! «Τσκ, τσκ, τσκ, πολλή πτωχολογιά ο Μπύθουλας, Παναγιωτάκη», όπως θα έλεγε και η Μαντάμ Σουσού του Δημήτρη Ψαθά!
Στον αντίποδα του επιτηδευμένου bistrot, έχω να προτείνω στην Αλεξάνδρας δίπλα στο μετρό Αμπελοκήπων ένα μικρό μαγαζάκι, βαμμένο έντονο πράσινο, το Mr. Hot Dog, που σε 10 δευτερόλεπτα σου ετοιμάζει ένα απλούστατο και τίμιο hot dog. Και λέω τίμιο γιατί έχει όσο ακριβώς θα έπρεπε, δηλαδή 0,70 €. Είναι μια χαρά, γευστικότατο, χω- ρίς καμία στομαχική αντένδειξη και χωρίς περιττές θερμίδες (εννοώ σάλτσες, λάδια, λίπη, εκτός του βραστού λουκάνικου Φρανκ- φούρτης των 100 θερμίδων). Αν μάλιστα δεν έχεις απομακρυνθεί αρκετά, παίρνεις και δεύτερο. Την ίδια λογική τιμή έχει και ο καφές τους – ναι, ακριβώς 0,70 €. Καφές δυνατός κι ωραίος, όχι σαν το σκουρόχρωμο νερό που πουλάνε με 1€ στην κορυφή των Ιμαλαΐων…
Αν πάλι είστε του παραδοσιακού και βρε- θείτε στην περιοχή, στην αρχή της Πανόρμου αριστερά, βρίσκεται ο ναός του πεϊνιρλί. Μικρασιάτικη συνταγή, ζυμάρι μοναδικό, αμέτρητες διαφορετικές γεύσεις, όλα προϊόντα δικά τους ψημένα σε παραδοσιακό φούρνο με ξύλα! Δεν έχω λόγια να περιγράψω τις μυρωδιές από βούτυρο λιωμένο, ροδοψημένα λιωμένα τυριά, ντομάτα, πιπεριές, ζαμπόν, σαλάμι, μανιτάρια, παστουρμά, μελιτζάνα, κρεμμύδια, φέτα, κιμά… όλα εξαιρετικής γεύσης, τραγανά και υγρά όσο πρέπει! Αν περάσετε, μπείτε στα «Πεϊνιρλί Ιωνίας» χωρίς να το σκεφτείτε, θα μείνετε απολύτως ικανοποιημένοι, και από το πρώτο που θα φάτε εκεί και από το δεύτερο που θα πάρετε για το δρόμο. Θα σας συμβούλευα, μάλιστα, το επόμενο πρωινό να μην κάνετε εξετάσεις αίματος και να μη ζυγιστείτε. Φάτε και το τρίτο που αγοράσατε χωρίς καμία ενοχή!
ΥΓ: Μιλώντας πριν για ακριβούς καφέδες, τις προάλλες εντυπωσιάστηκα όταν στο κυλικείο του Παντείου Πανεπιστημίου μου χρέωσαν τον καφέ 1,30 €, σε ένα μίζερο περιβάλλον με μια ηλικιωμένη που γκρινιάζει συνέχεια, και χωρίς απόδειξη… Αυτοί που είναι υπεύθυνοι της μειοδοσίας πόσο αδιάφοροι είναι; Το ξέρω ότι είμαι καλομαθημένος από το κυλικείο του Πολυτεχνείου της Θεσσαλονίκης, αλλά ο «Γρηγόρης» έξω από την Πάντειο έχει την ίδια τιμή, καλύτερο καφέ και το «I Cook Greek» επίσης!
info: Mr. Hot Dog, Λ. Αλεξάνδρας 213Α, Τ/ 211- 0183031 Πεϊνιρλί Ιωνίας, Πανόρμου 3 & Λ. Αλεξάν- δρας, Τ/ 210-6462854
@: [email protected] (εκφραστείτε ελεύθερα εδώ, χωρίς αιδώ! Στείλτε σκέψεις, ιδέες, διαφωνίες, φωτογραφίες…)
