BLOGS | Καταβύθιση στην ατέλειωτη εκδρομή της μνήμης (μου)

BLOGS | Καταβύθιση στην ατέλειωτη εκδρομή της μνήμης (μου)

Έφυγε σήμερα το πρωί, σε ηλικία 80 ετών, από ανακοπή καρδιάς αυτός ο σπουδαίος Έλληνας δημιουργός: ο αγαπημένος Μάνος Ελευθερίου. Έχοντας γράψει καμιά 400αρια τραγούδια στη ζωή του -αμέτρητα απ’ αυτά εξελίχτηκαν σε «σταθμούς» της ελληνικής μουσικής πραγματικότητας μερικών δεκαετιών- οι ειδικοί επί του θέματος θα έχουν πολλή δουλειά να κάνουν προσπαθώντας να απολογίσουν το σπουδαίο κληροδότημά του.

Εδώ ήθελα μόνο να αποχαιρετήσω το δικό μου Ελευθερίου, και ειδικά το Μάνο των παιδικών μου χρόνων, γιατί απ’ τα μισά της δεκαετίας του 1970 που κάπως θυμάμαι τον εαυτό μου, ήταν εκεί. Πριν καλά καλά καταλάβω τι μπορεί να σήμαιναν οι στίχοι του, θυμάμαι την κουζίνα μας με το τρανζίστορ ανοιχτό και το «δρόμοι γεμάτοι πιπεριές και ξαφνικές καλοκαιριές…» να γεμίζει την ατμόσφαιρα φανταστικές εικόνες ανακατεμένες με την καθησυχαστική μυρωδιά του κρεμμυδιού που τσιγαρίζεται. Ακολουθώντας την «ατέλειωτη εκδρομή» της μνήμης μου προς τα πίσω βρίσκω τα τραγούδια σε στίχους του Ελευθερίου, σταθερά παρόντα, σε ό,τι όμορφο πέρασε ανεπιστρεπτί. Σάουντρακ στα κυριακάτικα μαγειρέματα του πατρικού, σάουντρακ και στα καλοκαιρινά ουζάκια των μεγάλων στην αυλή με τους κεφτέδες της γιαγιάς. Ήταν απ’ τα τραγούδια που άκουγα παιδάκι παίζοντας και ενίοτε ξέχναγα να μεγαλώσω. 

Χρόνια μετά θα μάθαινα ότι ο «Άγιος Φεβρουάριος» γράφτηκε με αφορμή την καταστροφή της Σμύρνης και ήταν μια στιχουργική προσπάθεια του Μάνου να μιλήσει για «πράγματα οριστικά χαμένα» -όπως η Σμύρνη. Εντελώς υποκειμενικά μιλώντας και κρίνοντας από το πόσο αυτά τα τραγούδια αναμοχλεύουν εντός μου μνήμες, τις δικές μου «Σμύρνες», καταστάσεις και συναισθήματα «οριστικά χαμένα», θα έλεγα ό,τι η προσπάθειά του ήταν 200% πετυχημένη: μέσα από την τέχνη του ξαναζώ ένα απίστευτο πλέγμα αλλοτινής συγκίνησης και συναισθημάτων -και νομίζω ότι δεν είμαι η μόνη.