Μια παραδοσιακή τεχνική που συνεχίζεται ως τις μέρες μας μετατρέπει τους υπέροχους, λεπτόφλουδους και ολόγλυκους καρπούς των συκιών που ριζώνουν στην ευρύτερη περιοχή της Κύμης και των αιγαιοπελαγίτικων παραλίων της Εύβοιας σε φυσικό σνακ για όλο το χρόνο.
Τα φημισμένα για τη γεύση τους και τη λεπτή τους φλούδα σύκα της Κύμης υπήρξαν πάντα… κακοί ταξιδιώτες. Ευαίσθητα και ζουμερά, καθώς είναι, δεν άντεχαν στις μεταφορές και τις μετακινήσεις, γεγονός που δεν επέτρεπε στους Κουμιώτες να τα διακινήσουν φρέσκα σε αγορές πέρα από τη δική τους. Ο ολόγλυκος καρπός του καλοκαιριού και του πρώιμου φθινοπώρου είτε έπρεπε να καταναλωθεί άμεσα επιτόπου είτε να βρεθεί τρόπος να διατηρηθεί περισσότερο και να αντέξει το ταξίδι. Έτσι γεννήθηκε μια μοναδική στον κόσμο τεχνική που έγινε τοπική παράδοση και χάρισε στα σύκα Κύμης τη δική τους, αναγνωρισμένη πανευρωπαϊκά, ταυτότητα.
Τι τα κάνει τα αποξηραμένα σύκα Κύμης τόσο ξεχωριστά
Τα Ξηρά Σύκα «Κύμης» είναι εδώ και χρόνια προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) και παράγονται αποκλειστικά στην ευρύτερη περιοχή της Κύμης και χωριά της – ανάμεσά τους τα Βίταλα, ο Πύργος, οι Ταξιάρχες και άλλα. Η τοπική ποικιλία «Τραγανικά» και ο τρόπος επεξεργασίας τους συνδέονται άρρηκτα με το μικροκλίμα της περιοχής και τη γνώση και εμπειρία των ανθρώπων της. Πολλές περιοχές στη χώρα μας ξηραίνουν σύκα, φτιάχνοντας συκομαΐδες και άλλα παρασκευάσματα, ωστόσο καμιά δεν χρησιμοποιεί την τεχνική της «ασκάδας». Εδώ δεν μιλάμε για «ένα» σύκο, αλλά για ένα ζευγάρι σύκων. Συγκεκριμένα όταν τα σύκα ωριμάσουν στο σωστό βαθμό, μαζευτούν και αφεθούν για λίγο στον ήλιο, ώστε να «μαραθούν» ελαφρά, κόβονται στη μέση και ανοίγονται «σαν βιβλίο» χωρίς να αποκολληθούν εντελώς τα δυο μέρη τους. Τώρα έρχεται η ώρα να λιαστεί η μελωμένη, λαχταριστή σάρκα τους στον ευβοϊκό ήλιο και όταν στεγνώσει τα ανοιγμένα σύκα, έτσι όπως είναι, ενώνονται ανά δύο σάρκα με σάρκα και δημιουργούν μια «ασκάδα». Είναι η κίνηση που χαρίζει στα σύκα Κύμης την χαρακτηριστική τους εμφάνιση και την ιδιαίτερη, μελένια γεύση τους. Οι ασκάδες πολύ συχνά βυθίζονται σε καζάνι με βραστό νερό, φύλλα δάφνης (ίσως και λίγο χοντρό αλάτι) για ένα ζεμάτισμα.
Γεύση, άρωμα, χρώμα
Το φλοιό τους τον λες σχεδόν διάφανο. Η σάρκα, ξανθιά, κεχριμπαρένια, μένει απαλά μαλακή και ιδιαίτερα ζουμερή ακόμη και μετά την αποξήρανση, με μελένια γλύκα. Τα λιαστά (ξηρά) σύκα της Κύμης μπορεί κανείς να τα απολαύσει ως φυσικό σνακ –πριν ή μετά την άσκηση, στο γραφείο, στο σχολείο- ή να δημιουργήσεις μαζί τους μπάρες και μπουκίτσες ενέργειας. Μπορεί ακόμη να τα ψιλοκόψει σε ζύμες γλυκών ψωμιών, αλλά και να συνοδεύσει μαζί τους τυριά (κατσικίσιο, ανθότυρο, παλαιωμένη γραβιέρα). Ταιριάζουν ακόμη ψιλοκομμένα σε πλούσια ανατολίτικου τύπου πιλάφια και στις φθινοπωρινές ή χειμωνιάτικες πράσινες σαλάτες με ξηρούς καρπούς και μπλε τυριά.
Πράσινη σαλάτα με ξερά σύκα Κύμης, μους από τυρί κυανό, ντοματίνια ψητά και φουντούκια
Γιατί αξίζει να αναδειχθούν
Τα αποξηραμένα σύκα Κύμης δεν είναι απλώς ένα ακόμη παραδοσιακό μεσογειακό σνακ. Είναι μια τεχνική που έθρεψε μια ολόκληρη περιοχή και αποτυπώνει στον ουρανίσκο έναν ολόκληρο τόπο – τον ήλιο του, τα χώματά του, το αιγαιοπελαγίτικο αεράκι, τη δεξιοτεχνία των ανθρώπων του. Κι αυτά, σπάνια χωρούν σε μια μπουκιά.
