Δεν είναι που γελούσαμε τόσα χρόνια με την επική παραγγελία στον μπακάλη, της Αλίκης στη Μοντέρνα Σταχτοπούτα, όσο που πολύ φοβάμαι ότι το παρελθόν «πλησιάζει» επικίνδυνα!
Δεν είναι που γελούσαμε τόσα χρόνια με την επική παραγγελία στον μπακάλη, της Αλίκης στη Μοντέρνα Σταχτοπούτα, όσο που πολύ φοβάμαι ότι το παρελθόν «πλησιάζει» επικίνδυνα! Άσε που η Αλίκη είχε τη δυνατότητα να επιμηκύνει το βερεσέ πηγαίνοντας απλώς σινεμά με το γιο του μπακάλη, του μανάβη και του φούρναρη. Στη δική μας περίπτωση όχι μόνο θα μας ντύσουν καμαριέρες και θα ασελγήσουν επάνω μας, αλλά τελικά ούτε κουτί μαρμελάδα βερίκοκο θα πάρουμε ούτε έξι σοκολατίτσες –δύο για κάθε παιδάκι– ξέρεις αυτές τις καλές, τις γάλακτος…
Και καλώς δηλαδή, εδώ που τα λέμε, γιατί μόνο οι σοκολατίτσες μάς έλειπαν λίγες μέρες πριν κάνουμε τις πρώτες εμφανίσεις με μαγιό… Γιατί ναι μεν το καλοκαίρι μπήκε (με νάζια πρωτάρας, αλλά μπήκε), οι βερμούδες όμως δεν… Ένα μόνο θα σας πω! Πήγα σε γάμο, πριν λίγες μέρες, με χειμωνιάτικο κοστούμι… όχι σκληροπυρηνικό χειμωνιάτικο, αλλά χειμωνιάτικο… μπορεί να μη φαινόταν αλλά …εγώ το ’ξερα! Κι αυτό διότι το καλοκαιρινό …δεν κούμπωνε! Ελπίζω να μη διαβάζει τη στήλη ο Λευτέρης και γίνω ξεφτίλα… Παρεμπιπτόντως, Λευτεράκη, γιατί δε διαβάζεις τη στήλη;
Κι εκεί που καταριέσαι τα μπεν μιξτ …εκεί αναλογίζεσαι τα ανταποδοτικά οφέλη των οφθαλμών …κι αλλάζεις γνώμη …κι ενδίδεις στην ίδια σκέψη -κάθε χρόνο- τέτοια εποχή: «θα γραφτώ στο γυμναστήριο!». Λέμε τώρα… Διότι ο Έλληνας το γυμναστήριο το έχει όπως το κόψιμο του καπνίσματος και τη δίαιτα… Από Δευτέρα! Κι όσοι θαρραλέοι τόλμησαν, τελικά το χτύπησαν το κεφάλι τους. Έχω αναρίθμητους φίλους και γνωστούς που μία επίσκεψη στο γυμναστήριο τους έχει κοστίσει περισσότερο κι από μια νύχτα ακολασίας με όλα τα κουνελάκια του Playboy μαζί. Γιατί απέναντι από τη Νατάσσα, που κάνει τις εγγραφές, κάτι παθαίνεις και δε σταματάς στην ετήσια συγγραφή. Όχι! Παίρνεις και σάουνα (ενώ σιχαίνεσαι τη ζέστη) και χαμάμ (ενώ σιχαίνεσαι την υγρασία) και διαιτολόγο (ενώ σιχαίνεσαι τα σπαράγγια) και power plate (ενώ δεν ξέρεις τι είναι) και aerobic (ενώ δε μπορείς να σύρεις τα πόδια σου ούτε σε πανηγύρι) και στο τέλος δεν πας ούτε για βαράκια!
Κι όλα αυτά, για να βγεις στην πλαζ! Κι εφόσον δεν «αγαπάς». Γιατί αν αγαπάς, είσαι πιστός και περιορίζεσαι στο λογοτεχνικό ανάγνωσμα που έχεις μπροστά σου ανοιχτό. Αν μάλιστα είσαι και λίγο έξυπνος, πού και πού, γυρίζεις σελίδα να μη σε περάσουν και για βλάκα, που δεν ξέρει να κρυφτεί. Γιατί -μεταξύ μας- όλοι γνωρίζουν ότι για την πλοκή του βιβλίου που στα χέρια σου κρατάς, αγρόν αγοράζεις και μάλιστα χωρίς συντελεστή για να χτίσεις…
Αν πάλι είσαι όντως βιβλιομανής, αφενός μεν, να το κοιτάξεις, αφετέρου δε, θα σου συνιστούσα είτε την «Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι» του Κούντερα (γιατί να κοροϊδεύουν μόνο εμένα;) είτε το «Ριχάρδο τον ΙΙΙ» του Σαίξπηρ, μην πετύχεις τον Κέβιν Σπέισι στην Επίδαυρο και είσαι αδιάβαστος. Διότι, για όσους δεν το γνωρίζουν, στο πλαίσιο του Bridge Project, που πέρυσι παρουσίασε το Χειμωνιάτικο Παραμύθι στο Αρχαίο θέατρο, φέτος ο Σαμ Μέντες σκηνοθετεί Ριχάρδο στις 29 και 30 Ιουλίου. Προσοχή! το ΙΙΙ στον τίτλο δεν είναι sequel, οπότε και δεν χρειάζεται να έχετε δει το Ι και το ΙΙ!
Επανερχόμενος στη λογοτεχνία, αν αναζητάτε κάτι πιο σύγχρονο, εξαιρετική ιδέα είναι και το «Ένα πεινασμένο στόμα» της Λένας Διβάνη, που πριν με κατηγορήσετε για διαφήμιση φίλης, σας διαβεβαιώ ότι με καθήλωσε κυριολεκτικά όταν το διάβασα. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Για το βιβλίο της «Προφανώς η Πηνελόπη ήταν ηλίθια», που κυκλοφόρησε μόλις πριν λίγες μέρες, συγχωρέστε με αλλά δεν έχω ακόμη ιδίαν άποψη.
Μιλώντας για πεινασμένα στόματα και πριν ακόμη γραφτώ στο γυμναστήριο, πρέπει να προλάβω να τιμήσω ιδιαιτέρως ορισμένους σχετικούς ναούς και λέω να αρχίσω από το «Ρακουμέλ» στην Εμμ. Μπενάκη στα Εξάρχεια! Μικρό αλλά θαυματουργό! Τραπεζάκια έξω, κρητική κουζίνα, ρακές, μεζέδες ασυνήθιστοι αλλά εξαιρετικά νόστιμοι, παρεΐστικη διάθεση κι ένας ιδιοκτήτης που σε «κόβει» με το μάτι και σου προτείνει αυτό που θα σου αρέσει. Αν πάλι δεν είσαι της ρακής, το ροζέ του είναι άριστος συνοδός όλων των πιάτων. Και μια τελευταία παρατήρηση από την οπτική του πειραγμένου μηχανικού που τσεκάρει όποια εγκατάσταση βρίσκει μπροστά του: είναι από τα ελάχιστα μαγαζιά που οι κόκκινοι ρουμπινέδες βγάζουν ζεστό νερό! Κι αν σας φαίνεται αστείο, σας πληροφορώ ότι είναι υποχρεωτικό από υγειονομικής απόψεως και δείχνει επιχειρηματία που δεν είναι τσίπης – και πιστέψτε με, ξέρω πολλούς τέτοιους!
Δεν έχω καλύτερη αναφορά για να κλείσω, από τη μυθιστορηματική ηρωίδα, ιέρεια της μαγειρικής, Λωξάντρα. Στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός κόσμος», είχαμε την ευκαιρία να δούμε ένα ρεσιτάλ της εξαιρετικής ηθοποιού και μουσικού Φωτεινής Μπαξεβάνη, που υποδυόταν τη Λωξάντρα με θαυμαστή μαεστρία, υπερπηδώντας τους σκοπέλους μιας παιδαριώδους διασκευής!
ΥΓ: Κι αν βρεθείτε σε τραπέζι που περισσεύει φαγητό, μην ντρέπεστε να ζητήσετε να σας το πακετάρουν. Όχι πολύ μακριά από εκεί που θα είστε, σίγουρα κάποιος συνάνθρωπός σας θα σας ευχαριστήσει ειλικρινά που τον σκεφτήκατε. Δείξτε με την κίνησή σας, σε κάθε χοντρόπετσο υπάνθρωπο, την ανθρώπινη εκδοχή της φράσης «μαζί τα φάγαμε»…
@: [email protected] εκφραστείτε ελεύθερα εδώ, χωρίς αιδώ! Στείλτε σκέψεις, ιδέες, διαφωνίες, φωτογραφίες…