«Ήθελα το τέλειο πιάτο. Ήθελα επίσης -για να είμαι απολύτως ειλικρινής- το συνταγματάρχη Ουόλτερ Ε. Κουρτς, το Λόρδο Τζιμ, τον Λόρενς της Αραβίας, τον Κιμ Φίλμπι. Ήθελα να βρω -όχι ήθελα να είμαι- ένας από αυτούς τους διεφθαρμένους ήρωες και τα παλιοτόμαρα του Γκράχαμ Γκριν, του Τζόζεφ Κόνραντ, του Φράνσις Κόπολα και του Μάικλ Τσιμίνο. Ήθελα να κάνω το γύρο του κόσμου μ’ ένα άθλιο γκοφρέ ριγέ σακάκι και να μπλέξω σε μπελάδες. Ήθελα περιπέτειες.» 

«Ήθελα το τέλειο πιάτο. Ήθελα επίσης -για να είμαι απολύτως ειλικρινής- το συνταγματάρχη Ουόλτερ Ε. Κουρτς, το Λόρδο Τζιμ, τον Λόρενς της Αραβίας, τον Κιμ Φίλμπι. Ήθελα να βρω -όχι ήθελα να είμαι- ένας από αυτούς τους διεφθαρμένους ήρωες και τα παλιοτόμαρα του Γκράχαμ Γκριν, του Τζόζεφ Κόνραντ, του Φράνσις Κόπολα και του Μάικλ Τσιμίνο. Ήθελα να κάνω το γύρο του κόσμου μ’ ένα άθλιο γκοφρέ ριγέ σακάκι και να μπλέξω σε μπελάδες. Ήθελα περιπέτειες.» 

Ας προσπεράσουμε τους μιντιακούς χαρακτηρισμούς του τύπου «ο Μικ Τζάγκερ της κουζίνας» κι «ο Λου Ρηντ της γαστρονομίας», παρότι δεν είναι λίγοι αυτοί που του χρεώνουν ότι από τη στιγμή που έβγαλε το βιβλίο του «Κουζίνα εμπιστευτικό», ως δια μαγείας γέμισε ο κόσμος «σεφ-που-παίρνουν-ναρκωτικά», μαγειρεύουν ακούγοντας πανκ-ροκ και σουρώνουν μακαρόνια με ύψιστο στόχο να ζουμάρει ο φακός στα τατού των χεριών τους. Δεδομένου δε ότι δεν έχουμε δοκιμάσει και τίποτα απ’ τα χέρια του, ας προσπεράσουμε και τις όποιες αξιολογήσεις περί της κουζίνας του. Αν έχει σε κάτι ενδιαφέρον η περίπτωση του Άντονι Μπουρντέν (Anthony Bourdain), του παγκοσμίου φήμης τηλεμάγειρα/ταξιδευτή, που ως ελληνικό κοινό γνωρίσαμε μέσα από την ταξιδιωτική σειρά «Νo Reservation», είναι που κατά καιρούς πιάνει την κουτάλα και ανακατεύει το νερόβραστο χυλό της political correct αμερικάνικης κατσαρόλας, τρολάροντας κατά συρροή το «ιδανικό» μιας αποστειρωμένης κοινωνίας, προβοκάροντας τη ζωή της γυάλας και διαπομπεύοντας το όνειρο μιας ασφαλούς, αμόλυντης και εκατό τοις εκατό ελεγχόμενης διαδρομής στο ταξίδι του «ιερού» ανθρώπινου βίου. Οι ατελείωτες ατάκες του άλλους τους σώνουν από τη βαθιά νύστα του αμερικανικού «πολιτικού καθωσπρεπισμού» και άλλους τους κάνουν έξαλλους. Οι φανατικοί vegans (σ.σ. το κίνημα των σκληρών χορτοφάγων), ας πούμε, λογικά θα πρέπει να τον μισούν. Το ίδιο και κάποιες διεθνείς αλυσίδες fast food. Τα μέλη της PETA (σ.σ. του γνωστού αμερικανικού οργανισμού για τα δικαιώματα των ζώων) όταν δεν τουιτάρουν απαντήσεις στα σχόλιά του, μάλλον πετάνε βελάκια σε στόχο με τη φάτσα του. Oι δε σχολαστικοί υγιεινιστές ίσως και να τον έπνιγαν με τα ίδια τους τα χέρια –αν δεν σιχαίνονταν. Παρατηρήσεις που δεν μπορούν να αναιρέσουν το γεγονός ότι αν ο Άντονι Μπουρντέν δεν ήταν ένας πρώην sex and drugs and rock’n’ roll addicted Νεοϋορκέζος σεφ και ένας νυν καλοπληρωμένος τηλε-αστέρας, που γυρίζει τη γη με πάθος για τη ζωή και το φαγητό, θα μπορούσε κάλλιστα να διαπρέπει στα social media ως ταλαντούχο, σαρκαστικό, και καθόλου αδιάφορο τρολ.

Μνημειώδεις ατάκες. Έχει γυρίσει τον πλανήτη ολόκληρο, έχει δοκιμάσει τοπικά φαγητά στα πιο απίθανα σημεία του κόσμου κι έχει καταβροχθίσει τα πάντα, από συμβατικά με τη δυτική γευστική κουλτούρα εδέσματα μέχρι αβγά μυρμηγκιών, κροκοδείλους και ολόκληρες κόμπρες. Όταν ρωτήθηκε, ποιο απ’ όλα ήταν το πιο φρικιαστικό πράγμα που έχει γευτεί ποτέ στη ζωή του, απάντησε:

1. «Το πιο αηδιαστικό πράγμα που έχω φάει στη ζωή μου είναι το Chicken McNugget».

2. «Η πιο επικίνδυνη απ’ τις εξαγωγές της Αμερικής δεν ήταν ποτέ τα πυρηνικά όπλα ή ο Jerry Lewis –ούτε καν οι επαναλήψεις του Baywatch.  Ήταν, είναι, και κατά πάσα πιθανότητα θα είναι για πάντα το fast food μας».

3. «Όποιος δε σου επιτρέπει να τρως το burger σου ελάχιστα ψημένο (σ.σ. εννοεί για λόγους υγιεινής και εξόντωσης των μικροβίων) είναι από την πλευρά των τρομοκρατών».

4. «Κανείς δε φαίνεται να συμμερίζεται καλύτερα το αμερικανικό όνειρο της σκληρής δουλειάς που οδηγεί σε υλικές απολαύσεις από αυτόν που δεν είναι Αμερικάνος».

5. «Το περιβάλλον και η μνήμη είναι που παίζουν καθοριστικό ρόλο σε όλα τα πραγματικά “μεγάλα γεύματα” της ζωής μας».

6. «Βαριέστε να ξεφλουδίζετε φρέσκα υλικά; Δεν σας αξίζει να φάτε σκόρδο».

7. «Οι δεξιότητες διδάσκονται. Χαρακτήρα ή έχεις ή δεν έχεις».

8. «Πιστεύω ότι είναι πραγματικά επικίνδυνο να παίρνεις το φαγητό πολύ στα σοβαρά. Το φαγητό πρέπει να είναι μέρος της ευρύτερης εικόνας»

9. «Κάποιες φορές το “καλύτερο φαΐ των διακοπών” είναι αυτό που βρίσκεις όταν ναυαγήσει το Σχέδιο Α»

10. Μαργαρίνη; Αυτό δεν είναι τρόφιμο {…}. Εάν σχεδιάζετε τη χρήση μαργαρίνης σε οτιδήποτε, μπορείτε να σταματήσετε να με διαβάζετε τώρα, γιατί δεν είμαι σε θέση να σας βοηθήσω».

11. «Η PETA δε θέλει να στρεσάρονται τα ζώα {…} γιατί κατά βάθος πιστεύει ότι στην εποχή μας τα κοτόπουλα θα έπρεπε να ψηφίζουν».

12.  «Το να είσαι vegan είναι το πρώτο απολύτως μαλθακό παγκόσμιο φαινόμενο».

13. «Το σώμα μας δεν είναι Ναός. Είναι Πάρκο Ψυχαγωγίας. Απολαύστε τη βόλτα».

14. «Δεν είμαι κτήνος, δεν μου αρέσει να βλέπω τον πόνο στα μάτια των ζώων. Αλλά οι ζωοφιλικές ανοησίες μού βρομάνε ελιτισμό, περιφρόνηση και φόβο –και μάχομαι εναντίον όλων αυτών των πραγμάτων. Ταξίδεψα στον κόσμο, σε άλλους πολιτισμούς, εκεί όπου ένα κοτόπουλο αποτελεί τη διαφορά ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Όσο κι αν με τρόμαξε n θανάτωσή του, ήταν απαραίτητη για τη λειτουργία μιας κοινωνίας. Αν κάποιος χοντροκέφαλος, που οδηγεί το καινούργιο του 4Χ4 φορώντας αθλητικά παπούτσια που κατασκεύασε κάποιο παιδί σε συνθήκες σκλαβιάς, κλαψουρίζει για τα “κακόμοιρα τα ζωάκια”, δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει τον κόσμο. Μπορεί να ζήσει στη γυάλα του και να συνεχίσει να κρατιέται από τα βαθιά -και είμαι σίγουρος, ειλικρινή- πιστεύω του, αλλά θα έχει χάσει την ουσία της ανθρώπινης κατάστασης».