Μαύρο, κόκκινο ή λευκό, καυτερό ή γλυκό, το πιπέρι μπορεί να καλύψει όλες τις προτιμήσεις χαρίζοντας γεύση, αλλά και ευεξία στον οργανισμό μας.

Μαύρο, κόκκινο ή λευκό, καυτερό ή γλυκό, το πιπέρι μπορεί να καλύψει όλα τα γούστα, χαρίζοντας γεύση στο φαγητό μας, αλλά και ευεξία στον οργανισμό μας.

Προερχόμενο από την Άπω Ανατολή, το πιπέρι ήταν το πρώτο μπαχαρικό που εισήχθη για κατανάλωση στην Ευρώπη. Το πιπερόδενδρο είναι ένα μικρό δένδρο που χαρακτηρίζεται από τους μικρούς σφαιρικούς καρπούς του, οι οποίοι πέφτουν στο έδαφος με τη μορφή τσαμπιών. Στο κέντρο του καρπού βρίσκεται ο σπόρος με την πολύ χαρακτηριστική μυρωδιά: το πιπέρι.

Επιπλέον, το πιπέρι αποτελεί μια γενική ονομασία που συμπεριλαμβάνει μπαχαρικά που παρασκευάζονται από τους αρωματικούς καρπούς διαφόρων φυτών. 

Το αυθεντικό πιπέρι παράγεται κυρίως στην Ινδία, στη Μαδαγασκάρη, στη Βραζιλία και στη Μαλαισία. Το μαύρο πιπέρι είναι ένα από τα πιο δημοφιλή μπαχαρικά και χρησιμοποιείται καθημερινά παγκοσμίως στη διαδικασία του μαγειρέματος, ενώ η αγορά πιπεριού αποτελεί το 1/5 της συνολικής αγοράς μπαχαρικών.

Το μαύρο, το πράσινο, το ροζ ή το λευκό πιπέρι προέρχονται από το ίδιο φυτό, η διαφορά στο χρώμα όμως οφείλεται στους διαφορετικούς χρόνους συγκομιδής και στην κατεργασία στην οποία υποβάλλονται οι κόκκοι.  

Παρακάτω θα ασχοληθούμε με τους κυριότερους εκπροσώπους του πιπεριού, είτε προέρχονται από πιπερόδεντρα ή από είδη πιπεριάς. 

Μαύρο

Είναι το πιο δημοφιλές και αυτό που χρησιμοποιούμε κατά κόρον στην Ελλάδα. Είναι ουσιαστικά το πιο κοινό, γνωστό και διαδεδομένο μπαχαρικό. Προέρχεται από τους καρπούς του πιπερόδεντρου, αφού αποξηρανθούν όταν είναι ακόμα πράσινοι.

Έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, που οφείλονται στην πιπερίνη και την κουρκουμίνη. Είναι διεγερτικό για το στομάχι και ερεθίζει τους βλεννογόνους αδένες. Το αιθέριο έλαιό του χρησιμοποιείται ως θερμαντικό, διεγερτικό και αφροδισιακό και για το κρύωμα, το φούσκωμα, τους ρευματισμούς και τους πόνους. Σχετίζεται σε πολλές μελέτες με τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης του καρκίνου του παχέος εντέρου και του προστάτη, γι αυτό στην Ινδία παρατηρούνται τα χαμηλότερα ποσοστά καρκίνων αυτού του τύπου. Συνδυάζεται με πιο βαριές σάλτσες, κυρίως ντομάτας, αλλά και κρασιού, με κόκκινα κρέατα, αλλά και με γλυκά. Έχει έντονη πικάντικη και καυτερή γεύση και ταιριάζει σε όλα σχεδόν τα φαγητά. Επειδή το άρωμα του πιπεριού εξατμίζεται γρήγορα, είναι προτιμότερο να το αλέθουμε όταν πρόκειται να το χρησιμοποιήσουμε.

Λευκό 

Είναι το μαύρο πιπέρι που του έχει αφαιρεθεί ο φλοιός, είναι δηλαδή η καρδιά του φρούτου, ό,τι μένει όταν αφαιρείται το περικάρπιο. Γι αυτό το λόγο και είναι πιο λείο από τα άλλα είδη πιπεριού. Το άσπρο πιπέρι είναι λιγότερο αρωματικό, αλλά με περισσότερη αψάδα και πιο επιθετική γεύση. Ταιριάζει σχεδόν με τα πάντα, αλλά συνηθίζεται ιδιαίτερα στις λευκές σάλτσες, τη μπεσαμέλ, το λευκό κρέας ή τα ψάρια για να μην κάνει χρωματική αντίθεση και σε όσα πιάτα θέλουμε μια πιο διακριτική γεύση με ελαφρύ κάψιμο.

Το Κόκκινο Πιπέρι Καυτερό (Καγιέν)

Κόκκινο πιπέρι καυτερό ή Πιπέρι Καγιέν ή Capsicum annum. Είναι το γνωστό τσίλι, αλεσμένη καυτερή πιπεριά σε σκόνη. Η καταγωγή του είναι από την Κεντρική και Νότια Αμερική, αλλά σήμερα καλλιεργείται σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες τσίλι. Βασικά συστατικά του είναι η βιταμίνη C και Α και βεβαίως η καψαϊκίνη.

Το κόκκινο καυτερό πιπέρι έχει αρκετές θεραπευτικές και ευεργετικές ιδιότητες χάρη της καψαϊκίνης. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν, πως βοηθά αποτελεσματικά στον έλεγχο του σωματικού βάρους, αλλά αυτό συμβαίνει σε άτομα τα οποία δεν έχουν συνηθίσει να καταναλώνουν καυτερές τροφές. Είναι λοιπόν, σύμφωνα με τις έρευνες, ένα φυσικό διαιτητικό προϊόν.

Σύμφωνα πάντα, με τελευταίες μελέτες, η καψαϊκίνη δρα ως αναλγητικό. Καταπραΰνει τους μυϊκούς πόνους, τις μετεγχειρητικές ενοχλήσεις, καθώς και τους πόνους στις αρθρώσεις. Το πιπέρι καγιέν ενισχύει την κυκλοφορία του αίματος και βοηθά στις εγκεφαλοπάθειες, στις ψυχικές παθήσεις και στα προβλήματα δυσπεψίας.

Κόκκινο Πιπέρι (Πάπρικα Γλυκιά)

Μπαχαρικό το οποίο παρασκευάζεται από τους καρπούς ορισμένων ποικιλιών πιπεριάς. Τα φυτά προσαρμόζονται σε κάθε κλίμα και γι’ αυτό η πάπρικα παράγεται σε όλον τον κόσμο. Φυτεύονται στις αρχές της άνοιξης και η συγκομιδή γίνεται το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, όταν οι καρποί είναι στιλπνοί και ώριμοι. Οι καρποί της είναι κόκκινοι ή κίτρινοι και όταν ωριμάσουν έχουν έντονο κίτρινο ή πορτοκαλί χρώμα. Ξεραίνονται και κονιορτοποιούνται για να παραχθεί η πάπρικα η οποία είναι ζωηρόχρωμη κόκκινη σκόνη. Υπάρχουν διάφοροι τύποι με έντονο άρωμα και γεύση που κυμαίνεται από γλυκιά έως δριμεία.

Τα φυτά περιέχουν αιθέριο έλαιο, σάκχαρο καθώς και μία χρωστική ουσία η οποία λαμβάνεται από τους κονιορτοποιημένους καρπούς και χρησιμοποιείται για να δώσει ζωηρό κόκκινο χρώμα σε πολλά τρόφιμα (όπως γλυκαντικά, παρασκευάσματα κρέατος). Το όνομα της πάπρικας πιθανότατα προέρχεται από το όνομα του πιπεριού που στα σέρβικα είναι ”πάπαρι”. Παρόλο που η πάπρικα δεν προέρχεται από την Κεντρική Αμερική, η χώρα στην οποία η τέχνη της καλλιέργειας της έχει περισσότερο τελειοποιηθεί είναι το Μεξικό.