Ενώ περίπου 800 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πεινάνε, περίπου το 1/3 των τροφίμων που παράγονται παγκοσμίως σπαταλιούνται ή χάνονται. Στις αναπτυσσόμενες χώρες οι απώλειες οφείλενται κυρίως στην έλλειψη υποδομών, ενώ στις βιομηχανικές χώρες βασική αιτία είναι η υπερκατανάλωση. Τα στοιχεία που παρουσιάζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (F.A.O.) είναι συγκλονιστικά. Τα παρουσιάζουμε χωρίς άλλα σχόλια.
Ενώ περίπου 800 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πεινάνε, περίπου το 1/3 των τροφίμων που παράγονται παγκοσμίως σπαταλιούνται ή χάνονται. Στις αναπτυσσόμενες χώρες οι απώλειες οφείλενται κυρίως στην έλλειψη υποδομών, ενώ στις βιομηχανικές χώρες βασική αιτία είναι η υπερκατανάλωση. Τα στοιχεία που παρουσιάζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (F.A.O.) είναι συγκλονιστικά. Τα παρουσιάζουμε χωρίς άλλα σχόλια.
• Χοντρικά το 1/3 των τροφίμων που παράγονται κάθε χρόνο για ανθρώπινη κατανάλωση (περίπου 1,3 δισεκατομμύρια τόνοι) χάνεται ή σπαταλιέται.
• Το κόστος των απωλειών και της σπατάλης τροφίμων υπολογίζεται στα 680 δισεκατομμύρια δολάρια στις βιομηχανικές χώρες και 310 δισεκατομμύρια στις αναπτυσσόμενες.
• Βιομηχανικές και αναπτυσσόμενες χώρες σκορπίζουν περίπου τις ίδιες ποσότητες τροφίμων, 670 και 630 εκατομμύρια τόνους αντιστοίχως.
• Φρούτα και λαχανικά, καθώς και ρίζες και βολβοί έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό σπατάλη από κάθε άλλο είδος τροφίμων.
• Τα ετήσια ποσοστά απωλειών και τροφίμων ετησίως είναι χοντρικά 30% για τα δημητριακά, 40-50% για φρούτα, λαχανικά, κόνδυλους και ρίζες, 20% για τους σπόρους ελαίων, το κρέας και τα γαλακτομικά, καθώς και 35% για τα ψαρικά.
• Κάθε χρόνο οι καταναλωτές στις πλούσιες χώρες σπαταλάνε τρόφιμα ίσης ποσότητας (222 εκατομμύρια τόνους) με τη συνολική καθαρή παραγωγή τροφίμων στην Υποσαχάριο Αφρική (230 εκατομμύρια τόνοι).
• Το ποσό των τροφίμων που χάνονται ή σπαταλιούνται κάθε χρόνο, ισούται με περισσότερο από το μισό της παγκόσμιας σοδιάς δημητριακών (2.3 δισεκατομμύρια τόνοι ση χρονιά 2009/2010).
• Η ετήσια κατά κεφαλή σπατάλη είναι μεταξύ 95 και 115 κιλά στους καταναλωτές στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, ενώ οι καταναλωτές στην Υποσαχάριο Αφρική, τη Νότια και Νοτιανατολική Ασία πετάνε μόνο 6 με 11 κιλά κάθε χρόνο.
• Η συνολική κατά κεφαλή παραγωγή τροφίμων για ανθρώπινη κατανάλωση είναι περίπου 900 κιλά στις πλούσιες χώρες, σχεδόν διπλάσια από τα 460 κιλά που παράγονται ετησίως στις φτωχές.
• Στις αναπτυσσόμενες χώρες το 40% των απωλειών συμβαίνουν στ στάδιο μετά τη συγκομιδή καθώς και σε αυτό της επεξεργασίας, ενώ στις βιομηχανικές περισσότερο από το 40% των απωλειών σημειώνονται στα στάδια της λιανικής πώλησης και της κατανάλωσης.
• Στο επίπεδο της κατανάλωσης, μεγάλες ποσότητες τροφίμων σπαταλιούνται εξαιτίας ποιοτικών κριτηρίων που δίνουν υπερβολική έμφαση στην εμφάνιση.
• Οι απώλειες και η σπατάλη τροφίμων συμβάλλουν σε μείζονα σπατάλη πλουτοπαραγωγικών πηγών, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται το νερό, η γη, η ενέργεια, η εργατική δύναμη και το κεφάλαιο, και παράγουν ασκόπως αέρια του φαινομένου του θερμοκηπίου, συμβάλλοντας στην παγκόσμια υπερθέρμανση και την κλιματική αλλαγή.
• Τα τρόφιμα που χάνονται ή σπαταλιούνται αυτή τη στιγμή στη Λατινική Αμερική θα μπορούσαν να θρέψουν 300 εκατομμύρια ανθρώπους.
• Τα τρόφιμα που σπαταλιούνται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη θα μπορούσαν να θρέψουν 200 εκατομμύρια ανθρώπους.
• Τα τρόφιμα που χάνονται αυτή τη στιγμή στην Αφρική θα μπορούσαν να θρέψουν 300 εκατομμύρια ανθρώπους.
• Ακόμα και 1/4 των τροφίμων που αυτή τη στιγμή χάνονται ή σπαταλιούνται παγκοσμίως, θα ήταν αρκετά για να θρέψουν 870 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Στις αναπτυσσόμενες χώρες οι απώλειες και η σπατάλη τροφίμων σημειώνονται κυρίως στα πρώτα στάδια της αλυσίδας προστιθέμενης αξίας των τροφίμων και μπορεί να αποδοθεί σε χρηματοδοτικούς, διοικητικούς και τεχνικούς περιορισμούς στις μεθόδους συγκομιδής όπως επίσης και στις υποδομές αποθήκευσης και κατάψυξης.
Στις χώρες μεσαίου και υψηλού εισοδήματος τα τρόφιμα χάνονται ή σπαταλιούνται στα τελευταία στάδια της εφοδιαστικής αλυσίδας. Διαφορετικά από ό,τι συμβαίνει στις αναπτυσσόμενες χώρες, η συμπεριφορά των καταναλωτών παίζει σημαντικό ρόλο στις βιομηχανικές χώρες.