LOOKING BACK | Μίνι φωτογραφικό «ξεφύλλισμα» εποχών που το τρίκυκλο πήγαινε μπροστά και στο κατόπι του η μαρίδα με τα κοντά βρακοπαντέλονα να κυνηγάει τον παγωτατζή μες στην τσιρίδα και τα χάχανα...

BLOGS | Δεν είχαν μόνο τα φρούτα και τα λαχανικά κάποτε την εποχή τους. Την είχαν και τα σπιτικά ζυμαρικά.

LOOKING BACK | Γιορτινό τραπέζι δε στρωνόταν στην Ελλάδα χωρίς σπιτική πίτα. Το τραπέζι λοιπόν της Λαμπρής δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. 

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ | Οι παραδόσεις ταξιδεύουν μαζί με τους ανθρώπους. Η επιβίωση ή η εξαφάνισή τους μέσα στους αιώνες συνδέεται στενά με τις γενικότερες ιστορικές και πολιτισμικές αλλαγές που βιώνει η ανθρωπότητα. Έτσι, φτάνουμε εμείς σήμερα, ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, να τιμάμε τον Αι Βασίλη με τη στολή και την όψη του Santa Claus, με τα μισά έθιμα να ανήκουν στον μεν, τα άλλα μισά στον δε, και όλα μαζί να φτιάχνουν ένα παραμυθένιο χαρμάνι, όπου η αγάπη, η προσφορά και η ελπίδα για τη νέα χρονιά μπλέκονται γλυκά και δίνουν ωραίες ιστορίες για μικρά και μεγάλα παιδιά…

LOOKING BACK | «Ένα τέτοιο πιάτο μας περίμενε μετά την εκκλησία σαν αποζημίωση για το πρωινό ξύπνημα, στο σπίτι της γιαγιάς της Κυριακούλας το πρωινό των Χριστουγέννων», θυμάται η Κυριακή Σπήλια

LOOKING BACK | Ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ αλλοτινών εποχών της πόλης

LOOKING BACK | Δύο συνταγές για μελομακάρονα του Ν. Τσελεμεντέ: Μελομακάρονα με σιμιγδάλι και μελομακάρονα με αλεύρι, τα οποία αποκαλεί και φοινίκια. Οι συνταγές αποτυπώνουν το πνεύμα της (αστικής) ελληνικής κουζίνας της δεκαετίας του '50 -στο βαθμό που ο θρυλικός σεφ μπορούσε να την επηρεάσει- και είναι από την 11η Έκδοση του 1957.

BLOGS | Από μικρή αγαπούσα τις ιστορίες. Τρελαινόμουν να ακούω τους μεγάλους να διηγούνται ιστορίες από τα νεανικά τους χρόνια. Μικρά κατορθώματα που φάνταζαν μαγικά στα αυτιά μου. Ήταν πάντα την ώρα του φαγητού. Όταν τα πιάτα άδειαζαν, όταν τα ποτήρια γέμιζαν και  ξαναγέμιζαν, όταν τα παιδιά επέστρεφαν στα παιχνίδια, τότε άρχιζε το καλύτερο: «Θυμάσαι τότε που…». H συγγραφέας Μαρία Παπαγιάννη θυμάται το οικογενειακό φαγητό με το ιδιαίτερο όνομα «κελαϊδί» για χάρη μας.