FOOD STORIES | Κάθε καλοκαίρι, η μητέρα φτιάχνει βύσσινο γλυκό, με τη συνταγή που μας άφησε η γιαγιά Αφροδίτη, γεύση που αναμοχλεύει οικογενειακές μνήμες αλλοτινών καλοκαιριών. Η γιαγιά ήταν από τη Μυτιλήνη, το οποίο δεν ξέρω αν εξασφαλίζει προστιθέμενη αξία στη συνταγή, πάντως επειδή ποτέ στο βάζο δε έμεινε σταγόνα, σκέφτηκα να τη μοιραστούμε…

BLOGS | Με την έννοια του «τσιγαριαστού» χόρτου πρωτοσυναντήθηκα πριν χρόνια φιλοξενούμενη σε ένα σπιτικό στο Κερασοχώρι Ευρυτανίας. Πλησίαζε Πάσχα, αλλά καθώς βρισκόμασταν πάνω από τα 1.000 μ. υψόμετρο, η άνοιξη δεν υπήρχε τριγύρω ούτε ως νύξη.

BLOGS | Από μικρή αγαπούσα τις ιστορίες. Τρελαινόμουν να ακούω τους μεγάλους να διηγούνται ιστορίες από τα νεανικά τους χρόνια. Μικρά κατορθώματα που φάνταζαν μαγικά στα αυτιά μου. Ήταν πάντα την ώρα του φαγητού. Όταν τα πιάτα άδειαζαν, όταν τα ποτήρια γέμιζαν και  ξαναγέμιζαν, όταν τα παιδιά επέστρεφαν στα παιχνίδια, τότε άρχιζε το καλύτερο: «Θυμάσαι τότε που…». H συγγραφέας Μαρία Παπαγιάννη θυμάται το οικογενειακό φαγητό με το ιδιαίτερο όνομα «κελαϊδί» για χάρη μας.

BLOGS | Καταβύθιση στην ατέλειωτη εκδρομή της μνήμης (μου)

BLOGS | Θυμάμαι ξανά, μέρες που είναι, τις Καθαρές Δευτέρες που είχα ξεχάσει... Αυτές τις Δευτέρες, τις μόνες γιορτινές Δευτέρες που έχουν ποτέ υπάρξει. 

BLOGS | Όπως κι αν το δεις, η υγιεινή, μεσογειακή, διατροφή περνάει πρωτίστως απ’ τον ψαρά και το μανάβη. Έτσι βρέθηκα πρωί πρωί στον ιχθυοπώλη της γειτονιάς...

Τα πολύχρωμα στέγαστρα με τα ρομβοειδή μοτίβα που θα συναντούν οι περαστικοί στην καρδιά της Αθήνας μέχρι τον Ιούλιο, μπορεί να εμπνέονται από το παραδοσιακό γαμήλιο αντίσκηνο του Πακιστάν, το Shamiana, ωστόσο η παρουσία τους εκεί δεν αποτελεί πρόσκληση σε γάμο, αλλά πρόσκληση σε ...πάντρεμα: σ' ένα υπαίθριο πάντρεμα γεύσεων και στοχασμών που υπογράφει ο Rasheed Araeen (Ρασίντ Αραΐν).

BLOGS | «Με τέτοιο χαλασμό, δεν είναι να κυκλοφορεί έξω κανένα πλάσμα του Θεού», σκέφτηκε φωναχτά ο Γιακουμής. Και πολύ καλά το είχε σκεφτεί, γιατί εκεί έξω λυσσομανούσε ο αέρας, ενώ η βροχή ήταν τόσο πυκνή που δεν μπορούσες να διακρίνεις απέναντι το σπίτι του Μήτσου του επιστάτη, κι ας ήταν μοναχά πενήντα μέτρα από την αποθήκη. Εκεί στην αποθήκη φύλαγε ο κύριος Δερβέτογλου όλα τα καλά του κόσμου, λάδι, αλεύρι, σαλάμια, όσπρια, τυριά, παστές σαρδέλες, τουρσιά και μαρμελάδες...